Misschien herken je het wel. Iemand heeft een ‘aanstekelijke’ lach en het is bijna onmogelijk om niet mee te gaan lachen. In eerste instantie verzet je je er nog een beetje tegen, maar uiteindelijk lopen ook bij jou de tranen over de wangen :). Of die meidengroep die maar niet kan ophouden met giechelen. Maar ook bij boosheid, als je partner boos doet, hoe snel doe jij dan ook niet boos terug? Het vraagt veel van je om daar kalm in te blijven. Of een goede vriendin van je heeft het zwaar en barst in tranen uit, zo sterk dat het ook jou niet lukt om droge ogen te houden.
Dagelijks worden we er mee geconfronteerd. In het verkeer is iemand verontwaardigd en claxonneert, en per direct reageert de ander boos op die handeling. Alle realiteit lijkt plots verloren te zijn, en als er een beetje agressie onder zit escaleert het.
Stel je nu eens voor dat emotie idd besmettelijk is. Hoe weet je dan of het jouw emotie is of die van een ander die je over neemt? En belangrijker nog zou je dat willen weten?
Ik wil dat altijd graag weten, omdat ik zo min mogelijk negatieve gevoelens wil hebben, zeker als ze iet van mij zijn. Wat ik geleerd heb is onderscheid te maken tussen mijn gevoel en dat van iemand anders, maar toch loopt het soms door elkaar. Ik stel me dan altijd de vraag, wil ik deze emotie hebben? En als ik hem niet wil hebben vraag ik me af, is hij van mij? Wat is de oorzaak?
Ik heb geleerd dat je in essentie op 3 manieren met een negatieve emotie kunt omgaan:
- Het niet accepteren en wegdrukken, dan blijft hij bestaan.
- In kleine delen toe laten, dan is het te behappen.
- De negatieve emotie accepteren, dan moet je ergens doorheen.
Elke keuze heeft voor en nadelen, en hoe hoe je ermee om kunt gaan heeft te maken met zelfkennis, zelfacceptatie. En vooral, jezelf de vraag stellen of emotie ‘besmettelijk’ zou kunnen zijn.
De vervolgvraag die je jezelf kan stellen zou kunnen zijn: Wil ik leren kiezen of ik een emotie overneem of niet.
Martin Goedknegt: life Coach – meer leven vanuit jouw bewustzijn